DA42 TwinStar!

Een snelle update, aangezien morgenochtend vroeg mn wekker weer om kwart voor 5 gaat.
Heb inmiddels 2 vluchten op de DA42 gemaakt. Wat een vette kist! Vliegt allemaal weer een stuk sneller, zwaarder en je merkt dat er een stuk meer power achter de throttles zit.
De afgelopen 2 missies voornamelijk wat maneuvers gedaan zoals steep turns, slow flight, stalls, effects of asymmetric power (dus volgas op een motor, de andere idle), een lading touch and goes, en ook een echte engine shutdown in flight. Heel apart om je propellor stil te zien staan terwijl de andere op volgas door blijft razen. Je hebt dan best wel veel kracht op je rudder nodig om de kist enigszins recht te houden. Kan me goed voorstellen dat je na een half uurtje vliegen op 1 motor wel spierpijn gaat krijgen...

De volgende vlucht gaat bestaan uit nog meer N-1 (1 engine out) operations. Dit keer ook in het circuit en landen met 1 motor. Ik vermaak me prima op de TwinStar!

Single Engine Class Rating!

Zo, m'n single engine class rating is ook binnen! Vanmorgen m'n check gehad.
Eerst een korte briefing over wat we gingen doen. Toen op naar het vliegtuig en richting de south-east practice area gevlogen. Eerst wat steep turns, stalls en een simulated engine failure. Circuit gevlogen op rittenhouse met de motor idle, toen weer go around en door naar Gateway voor 2 touch and goes. Een flapless en een glide-in. Daarna terug naar Falcon Field voor een full stop.
Er staat 1,5 uur voor de vlucht, maar na 0,9 uur was de motor alweer uit. Het was duidelijk dat ik geslaagd was!

Next: Multi Engine!! Eerst 4x DA42 simmen! Hopelijk begin ik hier morgen al mee. Daarna actual.

Saguaro Lake Boating!

Afgelopen zaterdag waren we met een groep van onze klas en een aantal Portugezen naar Saguaro Lake gegaan om een boot te huren. Hieronder een korte impressie:

Maandag m'n laatste dual vlucht op de DA40 gehad. Voornamelijk steep turns, stalls, en een hoop touch and goes in verschillende configuraties (flaps up/down), glide-ins, short field landings, etc. Morgenochtend (donderdag) m'n single engine class rating check! Hopelijk vrijdag dan multi-engine!!

De laatste 3 solo's

Helaas, de laatste 3 solo's in de USA zitten er alweer op. Het waren 3 erg lekkere vluchten. De eerste solo was 1,5 uur in de south-east practice area, wat stalls, steep turns etc. Daarna 2 lekker relaxed cross-country vluchten van 2,5 uur naar Benson en Ryan.

Woensdag 11 mei. M'n 1,5 uur solo in de south-east. Weer vroeg moeten opstaan. Ben ik niet meer gewend, aangezien ik de laatste 2 maanden vrijwel alleen maar 's middags heb gevlogen. Wel lekker rustig 's morgens. Totaal geen turbulentie en ook geen gusting. Vandaar dat ze de solo's 's morgens vroeg inplannen aangezien je 's middags geen toestemming krijgt om weg te gaan. In de south-east even wat stalls, steep turns en wat ander werk gedaan, toen via de achterkant van Superstition Mountain terug naar Falcon. Leuk vluchtje. Solo vliegen is leuk!

Donderdag 12 mei. Cross country naar Benson. Een veldje waar ik nog nooit geweest was. Ongeveer 30nm oost van Tucson. De route die ik gevlogen heb was zo:

Totaal zo'n 243nm, 450km. 2,5 uur de tijd voor. Op Benson 2 landingen gemaakt, en toen weer terug.

Vrijdag was ik vrij. Voornamelijk bij het zwembad gehangen.

Zaterdag 14 mei stond m'n laatste solo op het schema. Ik had hiervoor ook weer 2,5 uur de tijd. Dit keer maar weer eens naar Ryan toe. Ryan is een gecontroleerd vliegveld net west van Tucson. Gecontroleerde vliegvelden blijven ideaal! Niet constant position reports in het circuit hoeven te maken. Gewoon even oproepen als je 10 mijl uit bent en je hoort vanzelf wat je moet doen. Tower zorgt wel voor de benodigde separaties met kisten in het circuit. Leuk veld, Ryan. De route die ik vandaag heb gevlogen:

Retourtje, terug via dezelfde weg. Op de terugweg in de south-east practice area bij het laatste keerpunt nog een half uurtje steep turns, stalls, nog meer steep turns, nog meer stalls en een emergency descent gedaan. Toen weer terug naar Falcon, waar ik na 2,5 uur weer landde. Was toch wel een beetje jammer, voor de laatste keer alleen uit een kist te stappen in Amerika.
M'n volgende vlucht is de laatste dual voor de Single Engine Class Rating check. Nog wat laatste oefeningen, voornamelijk stalls, steep turns, engine failures, emergencies, nog meer emergencies, en wat touch and goes. Dan m'n check en daarna de DA42 sim in! Multi Engine!!

Groeten uit AZ

VFR cross-country

Vandaag weer sinds tijden VFR cross-country gevlogen. Er stond een 3 uurs vlucht op het programma. We zijn om kwart voor 7 opgestegen en eerst koers gezet naar Prescott. Daar een touch and go gedaan. Toen naar Flagstaff. Flagstaff ligt op 7014ft (2138m) boven zeeniveau. Voor de DA40 is dat erg hoog. De prestaties van de motor nemen dan ook ernstig af. Vooral in warm weer. Gelukkig was het vandaag een koelere dag dan normaal. Het is hier in de middag ook niet warmer geweest dan 24 graden (normaal is 35). In de ochtend was het nog een stuk kouder. Op 9500ft was het -2 boven Flagstaff. Een ideale dag om de bergen in het noorden in te gaan.
Na ook een touch and go op Flagstaff zijn we doorgevlogen voor een kort stukje naar Sedona. Ik had Sedona alleen nog maar vanuit het zuid-westen aangevlogen, en dan is het uitzicht schitterend. Vanuit het noorden vanaf Flagstaff is het weer heel anders en minstens zo mooi! Op Sedona een full-stop taxiback gemaakt aangezien de baan daar niet zo lang is (wel lang genoeg, maar ook nog even sightseeing natuurlijk). Nadat we weer opgestegen waren vanaf Sedona zijn we doorgevlogen naar Payson. Een vliegveld ook nog op de hoogvlaktes ten noord-oosten van Phoenix. We zijn hier niet geland, maar op 9500ft overheen gevlogen. Net onder de cumultjes door die er al om 9 uur 's morgens in overvloed stonden. Heb m'n instructeur ook even laten zien hoe ik de thermiekbellen zoek en vind :). Wel grappig. Daarna door naar Roosevelt Lake, een vrij groot meer ten oosten van de bergen oost van Phoenix. Boven het meer hebben we nog even wat stalls gedaan, ter voorbereiding op m'n Single Engine Class Rating check die ik waarschijnlijk maandag heb. Nadat we de Roosevelt Dam hebben overvlogen zijn we gedaald om nog wat sightseeing te doen over Canyon Lake en Apache Trail. Wel grappig om te zien vanuit de lucht waar we in februari hebben gereden en foto's hebben gemaakt.

Na 3,1 uur en 256nm (475km) gevlogen te hebben waren we weer terug op Falcon Field. De gevlogen route zag er zo uit (met de klok mee):

Morgen heb ik een 1 uur solo op de DA40. Ik ga wat stalls, steep turns doen. Het uurtje zit er al weer snel op dan.

Instrument rating!

Zo, na nog enkele dagen in de south east practice area gevlogen te hebben om nog meer approaches te blijven herhalen stond vandaag maandag 9 mei de Instrument Rating Check op het programma.
Ik vloog deze vandaag met Justin. M'n oude instructeur van het VFR tijdperk. Erg relaxed dus aangezien ik hem al heel goed ken.
Ik moest vandaag om 2 uur briefen. Toen ik Justin al tegenkwam in het gebouw vroeg hij of ik wel zeker wist of ik vandaag wilde gaan vliegen. Het was namelijk superrrrr turbulent en met de wind was erg gusty met vlagen van 24 knopen. Een flinke uitdaging dus. Ik zei dat ik nog wel even goed naar het weer zou kijken, en dan een beslissing maak. Het is de laatste weken hier elke dag gusting boven de 20 knopen, en turbulentie waar je u tegen zegt. Ik vond dat niet zo'n probleem. Eenmaal m' vluchtvoorbereiding gemaakt hadden we eerst even een mondeling over de dingen op de approach plates. Hij vroeg me allerlei details. Geen probleem, want die wist ik gelukkig allemaal. Om half 3 het vliegtuig in gestapt en opgestegen om eerst een aantal radialen te intercepten en tracken. Eerst QDR 110 from Falcon NDB (die overigens dood is, dus op de GPS gevlogen, wordt gesloopt, NDB's zijn achterhaald). Toen wat radar vectors to intercept the 355 radial to Stanfield. Eenmaal op die radial en ondertussen de voorbereidingen voor de approach op Casa Grande gedaan, vroeg hij me nog even om een stukje de 15DME arc te intercepten en tracken van de Stanfield VOR. Ook geen probleem. Toen door naar Stanfield VOR voor de VOR runway 5 approach op Casa Grande.
Die helemaal gevlogen. We waren nummer 2, er was nog een andere kist in de holding dus we moesten nog even in de holding blijven op 4000ft ipv 3500ft. Dus even een hold gedraait en toen de approach geschoten. Eenmaal op de minimum descend altitude en missed approach point, missed approach gegaan aangezien hij niet had gezegd dat de baan in zicht was. Direct trok hij de AHRS eruit en vloog ik m'n missed approach zonder AHRS. Dus zonder attitude en heading. Dus weer switchen naar de standby instruments. Ging ook allemaal prima.
Toen naar Gateway om de ILS 30C te vliegen. Radar vectors gekregen. Het was net druk op Gateway met echt IFR verkeer. De MD80's van de lokale airline Allegiant kwamen net binnen. Daarom een hele lange final approach gekregen. We waren een beetje krap in de tijd, dus Justin gaf me de opdracht; keep your airspeed 120kts until 4 mile final. Goed, zo gezegd zo gedaan, tot we vlak voor de glideslope intercept we een 360 graden bocht moesten maken voor spacing. Weg was de tijdwinst door de snellere approach. Goed, na de 360 hebben we de ILS gevlogen. Ondanks de hele erge turbulentie bleef de localizer en glideslope perfect in het midden! Dit was ook duidelijk een van m'n beste vluchten dus dat scheelde. Op 100ft boven m'n Decision Altitude had ik de baan in zicht en maakte ik een touch and go in de gusty crosswind. Erg gaaf om em mooi neer te kunnen zetten met belachelijke crosswinden.
Toen terug naar Falcon Field. Na 1,6 uur stond ik weer op de ramp.

Eenmaal aangekomen binnen voor de debriefing zei Justin "this is gonna be a rough debrief". Hij liet z'n notitieboekje zien waarop alleen de Hobbs en Tach tijden genoteerd stonden van onze vlucht. Totaal geen opmerkingen! Ik kreeg voor m'n check dan ook de allerhoogste behoordeling die je kunt krijgen! Een "Above Standard"! Heel gaaf!

Hoe het nu verder gaat... Ik heb morgenochtend een VFR navigatievlucht op de DA40. We gaan een rondje doen naar Precott, Flagstaff, Sedona en weer terug. Heb gepland om via Roosevelt Lake terug te gaan, sightseeing boven de prachtige natuur van Apache Trail. Ik hoop dat we daar tijd genoeg voor hebben, anders gaan we vanaf Sedona direct weer terug naar Falcon Field. De vlucht is 3 uur dus ik verwacht dat dat moet lukken. Wordt wel weer vroeg opstaan, om 6 uur staat de briefing gepland namelijk. Woensdag donderdag en vrijdag waarschijnlijk m'n solo's (of misschien alleen woensdag en donderdag als er wat dubbel gepland gaat worden). Dan begin volgende week m'n Single Engine Class Rating. Daarna op naar de DA42!

Update uit Arizona

Zo, maar weer eens een blogje. Nou weer blij? :P

De laatste dagen zeker niet stil gezeten. Vliegen gaat hier gewoon hard door. 5-6 Missies per week. Zo'n 15 approaches per week.
Eigenlijk is er niet zo heel veel bijzonders over te vertellen. Het is steeds wel ongeveer hetzelfde. De meeste approaches heb ik nu al wel meer dan 5x gedaan. Sommige wat vaker zoals de approaches op Gateway, aangezien dat veld op maar 5 minuutjes vliegen ligt. Ideaal. Vandaag in 1,5 uur tijd weer 3 approaches kunnen doen.
Direct na de takeoff de 7 DME arc geintercept van Gateway's Willie (IWA) VOR, ATIS binnengehaald, Phoenix approach gecontact, radar vectors to intercept the Final Approach Course. Missed approach gedaan, en toen de full-procedure voor de ILS 30C op Gateway. Dit houdt in dat je vanaf de IWA VOR outbound gaat op de tegenovergestelde koers als inbound. Je daalt dan normaal gesproken vanaf 6,4DME (puntje SNOWL) naar 3700ft en maakt een procedure turn naar rechts. Dit houdt in dat je een 45 graden rechter bocht maakt, 1 minuut doorvliegt, dan weer 180 graden links om de Localizer te intercepten. Eenmaal aangekomen op de final approach course kun je dalen naar 3300ft. Daarna komt de Glideslope alive. Dan gaan de flaps in de take-off stand, eenmaal als de Glideslope gecentreerd is ga je dalen tot je Decision Altitude van 1580ft (200ft boven de grond), en doe je de landing checklist (brakes - checked, parking brake - off, prop - max, mixture - full rich, flaps - TO set, landing checklist completed).
Ondertussen roep je de hoogtes af, 1000ft, 500ft, 200ft no flags, approaching minimums (100ft), minimums. Als je de approach lighting in zicht hebt maar de baan nog niet, mag je doorgaan tot 100ft boven de threshold elevation. Heb je dan de baan nog niet in zicht ga je go-around. In mijn geval had ik de approach lighting in zicht (m'n instructeur zegt wanneer je de baan in zicht hebt en je je hood af kunt doen om de landing (touch and go) te doen. Soms zegt hij ook niets en dan ga je gewoon missed approach zoals de bedoeling is). Going below minimums roep je dan, vlak voor de 100ft boven de threshold elevation "had ik de baan in zicht" en maakte ik m'n touch and go. Wat is instrument vliegen toch gaaf!

Daarna door naar Chandler om daar de NDB runway 4R te doen. Ook al meerdere keren gedaan. Is niet moeilijk, maar dit alles in een hele korte tijd levert een gigantische workload op i.v.m. communicatie met Phoenix approach, het opzetten van de approach in de G1000, ATIS(meteo) uitluisteren, het briefen van de approach, en het belangrijkste; het vliegen van het vliegtuig. Chandler NDB ligt maar 7 mijl van Gateway af. Over dat stukje doe je dus maar zo'n 3-4 minuutjes. Dit alles moet heel erg snel gebeuren. [sarcastisch]Gelukkig is het 's middags ook niet turbulent dus dat scheelt.[/sarcastisch] Maargoed. Na zo'n 40 uur op de DA40 vliegen, en 40 uur op de DA40 sim gaat dat gelukkig allemaal gestroomlijnd. Moet ook wel, aangezien ik over 4 missies m'n Instrument Rating check heb!

De rest van de week staat nog meer in het teken van approaches vliegen. Komende dagen voornamelijk nog meer partial panel work. Al heel veel gedaan, maar het blijft herhalen herhalen herhalen. Zonder AHRS (Attitude and Heading Reference System, dus geen kompas en geen horizon meer) en zonder ADC (Air Data Computer, je verliest dan je hoogtemeter, snelheidsmeter, vertical speed, windinformatie en temperatuur). Bij deze failures moet je dus je scan aanpassen en de standby instrumenten gebruiken. Je ogen gaan dus nu door de hele cockpit heen. Na de IR check volgt de Single Engine class rating check, maar niet voordat je nog 3 solo's (2x 2,5 uur, 1x 1,5 uur) doet en nog een dual overland. Gaat wel weer een leuk tripje worden verwacht ik.

Goed, voor de rest, het wordt hier steeds warmer. De middagtemperaturen komen vanaf nu niet meer onder de 30 graden uit. Over 2 weken wordt de eerste keer 40 graden voorspelt. Ben benieuwd. Bij 43 graden wordt er niet meer gevlogen aangezien het vliegtuig dan te weinig power heeft. Weet niet of we dat nog veel gaan meemaken.
Laatste tijd zijn er ook nogal wat emergencies op Falcon Field. Zo nu en dan komt er een kist zonder radio binnen, of er gaat weer eens een cessna over de kop op de baan. Afgelopen week ook een keer buiten de control zone moeten blijven i.v.m. emergency in progress. Ik vloog toen met Juan. Dus toen maar de crew wissel op Gateway gedaan waar we net vandaan kwamen. "Frequency change approved, G'day". Een minuut later "5 miles north with information X inbound for landing". Wat zal die controller wel niet gedacht hebben! Die emergencies zijn gelukkig niet van CAE/Sabena kisten dus dat scheelt.
Ook wordt het hier steeds thermischer. Af en toe vlieg je met gas dicht en wil het vliegtuig nog niet dalen met 115 knopen op de klok. Even later heb je volgas + extra RPM's nodig om met 75 knopen op hoogte te blijven. Ook zie je overal dust devils. Gisteren was een erg goede dag voor zweefvliegen hier. Op de OLC van Arizona en omstreken zie je mooie afstanden en nog mooiere gemiddelde snelheden. Thermiek tot bijna 5000m (16500ft) in het noorden boven de bergen. Veel hoger dan de DA40 kan komen in dit weer. Voor de DA40 houdt het nu wel zo'n beetje op bij 10000ft.
Ben wel van plan nog een keer te gaan zweefvliegen hier. Moet nog even kijken wanneer. Moet ook nog steeds m'n GPL omzetten naar het Amerikaanse brevet. Dan wordt het een stuk makkelijker om een kist te kunnen huren.

Verder, woensdag ben ik jarig, dan word ik 22 jaar. Wat er nog meer deze maand op de planning staat: Instrument Rating check, Single engine Class rating check, DA42 vliegen en m'n 1000e vlieguur.

Falcon Field. Screenshot uit een stukje GoPro film.

Niels vliegt blind. Ogen dicht, hoofd op je schouder zodat je alle oriëntatie verliest. Vervolgens een bocht maken. Al heel gauw ben je in een heel andere positie dan je verwacht.