Laatste Archer vlucht, Yuma, actual IFR

Vandaag m'n laatste vlucht op de Archer gehad! Diamond 40 (sim) here I come!

Stond vandaag voor 4 uur op het rooster. De laatste 2 missies van het basic instrument flying deel.
Om half 2 opgestegen en koers gezet richting Chandler. Het was weer flink turbulent vandaag. Er zat een koufrontje aan te komen. Volledig bewolkt op 10.000ft toen we weg gingen. Eenmaal een stukje verder onderweg naar Blythe zakte de wolkenbasis nog verder omlaag. Ook begon het onderweg te regenen en moesten we vanwege de lage temperaturen zakken om uit de icing te blijven. Nadat we bij Blythe waren aangekomen bereidden we ons voor op de VOR approach voor runway 17, circling runway 35 op Yuma. Hier wordt eerst een holding procedure gevlogen op een bepaalde afstand en radiaal van de VOR, daarna de VOR overvliegen en dan richting de baan via radial 167. Ondertussen dalen naar 1200ft om vanaf daar de approach af te breken en een soort van downwind te vliegen terwijl we de baan in zicht houden, om vanaf de andere kant te landen. Dat ziet er dan zo uit op papier:

Nadat we geland waren volgens deze approach hebben we even wat nieuwe brandstof getankt, wat gedronken en gauw weer terug. We vlogen terug deze departure:

Komt er op neer dat je opstijgt vanaf runway 35, direct naar de Bard VOR gaat, en vanaf daar de radial 075 trackt tot MOHAK. Vanaf daar direct naar Gila Bend VOR. Eitje.
Na een mijl of 10 op radial 075 echter kwamen we in een hele grote bui terecht. Het regende hier best wel hard. Gelukkig waren we IFR, want we zagen gewoon echt niets meer, behalve een heel klein beetje grondzicht. M'n eerste 0,2 uur actual IFR in plaats van simulated :-). Nadat we na een klein kwartiertje weer buiten de buien waren vlogen we door richting Gila Bend. Even daarvoor kwamen we onder een convergentielijn vandaan! Prachtig gezicht! Ik moest zelfs gas terug nemen om niet te hard te gaan. Er zat gewoon merkbaar stijgen! Heel mooi.
Eenmaal in de south-west practice area aangekomen zagen we dat het aan de grond daar toch best wel hard waaide. Er waren verspreid een aantal grote zandstormen. Er was inderdaad ook blowing dust voorspeld. Boven was de wind ook best wel hard. Heb een groundspeed van 153 knopen gezien op de weg terug met de wind in de rug. Schiet mooi op zo.

Na 4,2 uur waren we weer terug op Falon Field. De complete gevlogen route was als volgt:

Falcon Field - Chandler - Gila Bend VOR - VICKO - Blythe VOR - Bard VOR - Yuma - Bard VOR - MOHAK - Gila Bend VOR - Chandler - Falcon Field. Oftewel tegen de klok in.

Dit was m'n laatste Archer vlucht. Vanaf maandag gaan we verder op de Diamond 40 sim. Dat wordt een hoop nieuwe checklisten, procedures en feitjes leren. Heb er zin in!

Ohja, en nu ik dit schrijf 's avonds om 12 uur is het frontje aangekomen boven Phoenix. Het regent hier best wel hard!

Wist niet dat ze ook een Phoenix in Nederland hadden?

IFR naar Tucson

Vandaag eindelijk weer eens 2 uur IFR gevlogen op de Archer. Dit maal met een andere instructeur dan m'n vaste. Hij heeft het de laatste tijd nogal druk.
Om kwart voor 3 de Archer ingestapt en de IFR clearance naar Tucson aangevraagd. Om 3 uur waren we airborne en namen we contact op met Phoenix Approach die ons via een aantal vectors een airway richting de Stanfield VOR gaf. Eenmaal op de airway klommen we door naar 9000ft. Mooi uitzicht op wat cumultjes die er vandaag (vooral aan het begin van de middag) in overvloed waren. Eenmaal Stanfield VOR gepasseerd de outbound radial 132 getrackt. De gevlogen airway routes zagen er zo uit;

Nadat we Tucson approach hadden gecontact kregen we een direct naar de Initial Approach Fix; LIPTE.

De Approach plate voor de RWY 11L ILS

Deze approach hebben we helemaal gevlogen. We hebben helaas geen landing gemaakt. In verband met de drukte op Tucson konden we alleen een low approach maken tussen de landende en startende airliners.
Na deze ILS approach hebben we koers gezet naar Falcon Field. Direct op de GPS en gassen maar.
M'n instructeur voelde zich al een tijdje niet zo lekker. Hoofdpijn die steeds erger werd. Vanaf Coolidge op de terugweg werd hij zelfs heel erg misselijk... Hij was blij toen we om 5 uur weer op de grond stonden na 2 uurtjes vliegen.

Voor morgen sta ik helaas weer niet op het rooster. M'n huidige instructeur heeft 5 leerlingen die allemaal IFR vliegen op het moment, en blijkbaar heb ik nu even de minste voorrang. Zucht. Andere instructeurs zijn ook niet beschikbaar voor morgen. Zaterdag wordt het weer poepweer met een koufront wat er aan zit te komen. Ze voorspellen nu al blowing dust zoals vorige week ook.... Gaat echt niet snel meer nu. Heel februari echt pauper weinig gevlogen :(... Hopelijk wordt maart beter.
Nog 2 missies (4 uur) op de Archer en dan Diamond 40 sim! Kan niet wachten.

Familiebezoek + Basic Instrument Flying

Het is alweer een week geleden sinds mn laatste update. Dat komt omdat m'n ouders en m'n lieve vriendinnetje (ja je bent klein :P) hier waren de afgelopen week. Van dinsdag 23:45 uur tot dinsdagochtend 7:45 uur. Veel te kort dus eigenlijk.
Een korte update wat er allemaal gebeurd is:

Maandag 14 feb; naar Tucson geweest met Mathijs. Naar Pima air and space museum. Erg leuk. Heel veel foto's gemaakt. Moet ik allemaal nog uitzoeken. Hier eentje die wel vet is. Gemaakt met m'n GoPro HD Hero;

Dinsdag 15 feb; Eerste missie basic instrument flying, 1,5 uur. Wat VOR radials intercepten en tracken. 's Avonds m'n ouders en vriendin opgehaald van Sky Harbor.

Woensdag 16 feb; 1 uur basic instrument flying. Vooral heel veel vectors, vertical-S.

Donderdag 17 feb; 4 uur basic instrument flying. IFR naar Blythe. We zouden eigenlijk naar Palm Springs, op een half uurtje van Los Angeles, maar vanwege een 40 knopen headwind zijn we "echt" gedivert naar Blythe, daar geland en toen weer terug. Op de terugweg via Casa Grande, waar we een ILS approach op runway 5 deden, met een circling voor runway 23. Erg leuk! 's Middags Apache Trail afgereden. Klik hier voor een serie foto's van Apache Trail.

Vrijdag 18 feb; cancellation, geen vliegtuig beschikbaar. Zucht. 's Middags naar de Desert Botanical Garden geweest in Phoenix. Zie hier een serie foto's van de Desert Botanical Garden.

Zaterdag 19 feb; cancellation, slecht weer. 2 Statute miles zicht, harde wind, blowing dust. M'n ouders en vriendin school laten zien. Op de ramp zand happen in de 36 knopen wind :). 's Middags regenachtig en even geshopt.

Zondag 20 feb; alweer een cancellation, slecht weer. Heel veel regen. In de middag beter weer na de passage van het koufront. We zijn toen naar Lake Pleasant geweest om wat van de omgeving te zien. Onderweg even gestopt op het zweefvliegveld van Pleasant Valley. Wat een oude gare vloot hebben ze daar zeg... Hier een hele serie foto's van Lake Pleasant en Pleasant Valley Airport.

Maandag 21 feb; 2,1 uur basic instrument flying. Naar besneeuwd Sedona gevlogen 's morgens. Om 10 uur weer thuis. Daarna met de auto opnieuw naar Sedona. Heel apart om 2 keer op een dag op het zelfde vliegveld te staan 155km hemelsbreed verderop (2,5 uur rijden), maar dan buiten de hekken van het vliegveld. Hier de foto's van Sedona.

Dinsdag 22feb; M'n ouders en Rosa 's morgens vroeg naar Sky Harbor gebracht :(. Daarna om half 12 naar het vliegveld om opnieuw gecanceld te worden ivm een instructeur die hoofdpijn heeft. Jammer. 4 cancels in een week tijd...

Voor de rest ben ik woensdag weer vrij (standaard vrije dag van m'n instructeur). Donderdag gaan we verder met een dubbele missie basic instrument flying van 4 uur. Vrijdag de laatste van de serie, waarna er hopelijk op zondag begonnen gaat worden met de Diamond 40 simulator.

70hr VFR check!

Hoppa! 70 uurs check in de pocket, eerste strepen op de schouders!
Vandaag m'n 70 uurs check gevlogen! Was gisteren eigenlijk al ingepland, maar heb toen moeten cancelen omdat het 22 knopen gustte. Iets te veel van het goede.
Vandaag stond ik op het rooster voor de briefing om 3 uur. Half 4 de lucht in. Is allemaal iets later geworden. Zo laat dat het uiteindelijk maar kantje boord zou zijn of we voor sunset terug zouden zijn. De vlucht zou 1,5 uur duren namelijk.
Na een uur vertraagd te zijn voor de briefing was het om 4 uur tijd om even een lading theorievragen mondeling te beantwoorden. O.a. over het luchtruim, kaarten, operations, etc etc. Viel me gelukkig alles mee dit keer. Goed begin in ieder geval.
Nadat dit afgerond was richting het vliegtuig gegaan, preflight gedaan en zitten. Motor gestart om 10 voor 5. sunset was om 18:07. Hmmm. Gelukkig doen ze hier ook aan night-VFR. Naar de baan getaxied en opgestegen vanaf runway 22L. Gebeurt niet zo vaak. Meestal is runway 4R in gebruik. Moest runway heading blijven vliegen until further advised. Ok. Doen we. Niet al te ver west van Falcon komt de Bravo airspace van Phoenix al vrij snel omlaag. Moest daarom ook aflevelen op 2400ft om niet de 2700ft floor van B te busten.
Eindelijk mocht in m'n right turn naar het noorden maken. Het was namelijk de bedoeling om naar Sedona te vliegen. Dat werd em natuurlijk nooit, aangezien er voor die vlucht minstens 2 uur nodig is, ik maar 1,5 uur heb, en bovendien is het natuurlijk al gauw donker. Het was de bedoeling om te diverten na wat navigatiewerk. Dus via Fountain Hills naar Carefree naar Black Canyon City en dan nog verder naar het noorden naar Sedona. Dit stukje;

Eenmaal vlak voor Black Canyon City moest ik diverten naar Glendale. Glendale... poeh dat had ik helemaaal niet verwacht. Had eerder gedacht aan Deer Valley of Scottsdale. Goed. De afstand bepaald, koers, tijd en brandstofverbruik. Wel jammer, was nooit eerder op Glendale geweest, ook niet op Deer Valley of Scottsdale, maar die heb ik veel vaker uit de lucht gezien. Glendale had ik verder geen idee van. Enige wat ik daarvan wist is dat de baan op 1-19 lag. Dus zoeken tegen de laagstaande zon. Pas om 7 mijl afstand kon ik de baan zien. Niet echt ideaal. De toren opgeroepen dat we 6 miles north zaten voor touch and goes. Na eerst een flapless landing was het tijd voor een simulated engine failure op circuit. Kwam weer heel mooi uit. De uiteindelijk gevlogen route was zo:

Glendale ligt linksonder.

Daarna terug naar Falcon. Nu wou m'n instructeur blijkbaar al te graag even vliegen, want hij zei: Ok, my controls, vector me back to Falcon.
Prima, heb dus opdracht gegeven om te klimmen naar 3500ft, eerst een stukje noord-oost. Dan een stuk naar het oosten en op een gegeven moment mocht hij klimmen naar 4500ft, stukje later weer terug naar 3500ft. Etc... Daarna was de zon onder en kwamen we het circuit weer in op Falcon. We waren nog wat te vroeg. We hadden nog een kwartier over, dus dan nog maar wat touch and goes. Dit waren m'n eerste landingen in het donker. Het was echt donker! Baanverlichting was allemaal aan. Moeilijk hoogte inschatten, maar ging goed. Wel heel bijzonder.
Om 5 voor half 7 m'n motor weer uitgezet. 20 min na sunset. Gaaf!
Bij de debriefing kwam het verlossende woord al gauw. Ik was ruim geslaagd. Mooi! VFR zit erop! Nu begint een nieuw deel van de opleiding; het vliegen puur op alleen de instrumenten in plaats van op zicht. Na het weekend begin ik met basic instrument flying, nu nog eventjes op de Archer. Je krijgt dan een hood op (of je kunt een speciaal brilletje kopen) waarmee je zicht naar buiten wordt afgeschermd, en je alleen nog maar puur op de instrumenten kunt kijken. Hiermee zullen we zo'n 15 uur vliegen voordat we op de Diamond 40 simulator gaan beginnen. Heb er zin in! Lijkt me wel weer een leuke nieuwe ervaring.
Oh, en bij het behalen van de 70 uurs check komt ook dat je dan je eerste gouden strepen op je schouders krijgt! Nou is het net weekend en is de chief flight instructor naar huis, maar die strepen krijg ik maandag wel als het goed is :)....

300nm solo

Beetje laat met m'n blog. Gisteren (maandag 7 februari) de 300nm solo gevlogen die verplicht is voor het behalen van je license. Ik ben hiervoor naar Lake Havasu gegaan, en op de terugweg met een landing op Wickenburg.

Om kwart voor 9 's morgens opgestegen en koers gezet naar het noord-westen. Na een lang uur woestijn kijken was het tijd om te beginnen met de daling naar Lake Havasu. Daar om kwart over 11 geland en toen naar Desert Skies getaxied om een handtekening op te halen van iemand daar. Had er nog nooit eerder van gehoord, en verder ook andere lui van school niet, maar de duty instructor vertelde mij dat het nodig was handtekeningen te krijgen van mensen daar dat je er daadwerkelijk geweest bent. Nouja. Goed dan. Dan ook maar even een slush puppy halen en weer door! Deze vlucht stond gepland als 3,5 uur. Dat is ruim als je alleen maar hoeft te vliegen. Maar als je ook nog moet taxien ben je aardig wat meer tijd kwijt.
Dus ik was klaar om weg te taxien, dus ik roep op de frequentie "Havasu traffic, Archer 4144P at Desert Skies is taxing out for runway 32, Havasu". Vond een Chinees op de frequentie het blijkbaar nodig om te roepen "bla bla is 6 miles south-west of the airport, entering the downwind runway 32 on a 45 degree entry. Looking for the taxing traffic." Tuurrrrrrrrrrlijk..... Succes!... Hahahah, goed om te weten jongen.

Opgestegen en weer koers gezet naar Wickenburg. Na weer een goed half uur-45 minuten staren naar de eindeloze woestijn kwam het vliegveldje in zicht. Daar geland en ook weer een handtekening gehaald, en weer door! Dit maal een eindeloos stuk naar "beneden" taxien voor runway 23. De baan op Wickenburg is behoorlijk schuin tegen de heuvel op. M'n checks weer gedaan en weer door naar Falcon. Inmiddels liep ik wel wat achter kwa tijd. Dus terug naar Falcon weer wat harder gevlogen.

Na precies 3,5 uur, 3 landingen en 2 handtekeningen was ik weer terug op Falcon.

Een uur na m'n vlucht hoorde ik dat dezelfde kist waar ik net in zat ineens terug moest komen op de vlucht na mij vanwege een electrical fire. Hmmmmmmm..... Fumes/smoke in de cockpit. Ze hebben een pan-pan uitgeroepen en hadden voorrang op iedereen met landen. De brandweer en ambulances stonden naast de baan en niemand mocht het "Aircraft only" deel van het vliegveld meer op (aircraft only zijn alle taxibanen en landingsbanen, de ramp valt daar niet onder). Ze zijn veilig geland en verder was er ook weinig aan de hand. Ben erg benieuwd wat de oorzaak was. Heb in ieder geval geluk gehad.... Haha...

Dinsdag en woensdag vrije dagen. De volgende vlucht zal m'n 70 uurs check zijn. Het einde van het VFR deel. Wanneer de check is weet ik nog niet.

Een na laatste solo

Vandaag de voorlopig een na laatste solo gedaan. 1,5 uur solo de south-east practice area in. Weer wat steep turns, slow flight en stalls gedaan. Daarna naar Gateway om wat landingen te doen. Wat short field, flapless en normale landingen. Vind de flapless landingen nog altijd het prettigst. Geen idee waarom. M'n instructeur zei laatst dat ik de eerste en enige ben die flapless prefereert. Haha... Verder eigenlijk niet heel erg veel te melden. 1,5 uur gevlogen en 8 landingen gemaakt. Brengt m'n totaal nu op 170 landingen met 64,5 uur.

Morgen de herkansing van zaterdag. De officiele 300nm. Hopelijk gust het nu niet op Lake Havasu. Heb dezelfde route opnieuw gepland. Heen en terug via dezelfde route met op de terugweg een landing op Wickenburg;

Ben als het goed is om 9 uur de lucht in om om half 1 weer terug te zijn op Falcon Field. 3,5 uur woestijn kijken :) Als het morgen doorgaat zal dat m'n laatste solo zijn voorlopig. De daaropvolgende solo zal geloof ik een nightsolo zijn op de Diamond DA40 over een paar weken/maanden.

Nog meer diversions (update)

Vandaag was het tijd voor de laatste dual voor de 70 uurs check. Deze stond in het teken van diversions. We zijn om 1 uur de lucht in gegaan om over Chandler heen te vliegen naar het zuid-westen. Dit keer de south-east practice area vanaf een andere kant bekijken. Na een tijdje vliegen in de richting van het zuid-westen kwam m'n instructeur met de opdracht om naar Sarita te diverten. Sarita is een privevliegveldje vlakbij Coolidge. Grof de koers bepaald, 115 graden. Ongeveer 2 pennen lang + een beetje op de kaart, zeg 22nm. Met deze wind hebben we iets headwind van links, opstuurhoekje van ongeveer 3-4 graden links, groundspeed zal dan ongeveer op 105 knopen uitkomen, hmm, ongeveer 12-13 minuten vliegen. Timer gestart, en als maar rechtdoor. Ondertussen op de kaart bijhouden waar je vliegt ten opzichte van de uit de hand getekende zo recht mogelijke lijn. Met deze koers klopte het allemaal behoorlijk nauwkeurig. Na 13 minuten vliegen kwam ik aan bij Sarita.
Toen was het tijd om een aantal landingen op Coolidge te gaan doen.... Tot m'n instructeur het gas dicht trok. Ok, prima.

Glide 75kts - establish
Suitable landing field - locate (Coolidge)
Fuel pump - on
Fuel selector to fullest tank - set
Magneto's - on
Mixture - full rich
Carburetor heat - on
Engine instruments - check.

Instructeur: Engine does not restart!

Ok dan doen we dit rijtje gesimuleerd;
Transponder - simulate 7700
Mayday call - simulate
Battery - off
Magneto's - off
Throttle - close
Mixture - idle cut off
Fuel selector - off
Seat belts and harness - lock

Ik kon straight in op Coolidge, maar ik zat nog wel erg hoog. Flaps 40 geselecteerd en wat S-bochten gemaakt op final om wat hoogte kwijt te raken.
Eenmaal geland, gas weer open en weer de lucht in. Er stond een kist aan de andere kant van de baan te wachten om op te stijgen. We maakten een teardrop en gingen weer op final voor een volgende touch and go de andere kant op. Daarna nog weer een circuitje gemaakt, maar de meneer in de kist voor ons vond het blijkbaar nodig om een backtrack te maken op de baan toen wij al op final zaten. Geloof dat die kerel zich nog wel (terecht) schuldig voelde toen we op 10 meter go-around gingen omdat hij nog steeds niet de baan af was.
Goed... Dan niet, dus weer verder gevlogen, terug via Sacaton naar Chandler om daar nog wat touch and goes te doen.
Ohja... Was weer lekker gusty af en toe. Ging een short-field landing doen. Dan kom je tegen de stallwarning aan binnen heel laag over het gras vlak voor de baan om op de nummers te staan. Op 5m hoogte zakte m'n snelheid ineens 5 knopen en m'n rechter vleugel wou heel graag omhoog. Behoorlijk wat voeten + rolroer nodig samen met volgas! Spectaculair! Maakt het wel interessant, een sportief weertje :)

Na 1,5 uur en 6 landingen waren we weer terug op Falcon.
Later 's middags nog even terug naar school gegaan om nog wat foto's te maken vanaf de Sabena Ramp. Hier een paar:

Morgen staat de officiele 300nm vlucht op de planning. Staat 3,5 uur voor. Heb het al wel eerder gedaan eigenlijk, maar nu offcieel. Heen en terug via dezelfde route, naar Lake Havasu. Op de terugweg wel op Wickenburg landen om te voldoen aan de eis dat je op minimaal 2 vliegvelden landt over een afstand van 300nm. De route gaat er zo uit zien;

Update: helaas moeten cancelen vanwege harde wind op de bestemming... Maandag meer hopelijk meer geluk. Morgen, zondag 1,5 uur solo in de south-east. Nog wat bovenwerk (stalls, steep turns, etc) doen en wat landingen op Gateway.

Sedona en Kingman

Vandaag stonden er 2 missies op de planning, een dual van 1,5 uur en een dual van 2,5 uur. Wat krijg je als je die samenvoegt? 4 uur vliegplezier! Dit was het plan:

Sedona rechtsboven, Kingman linksboven.

Om half 10 was het tijd voor de briefing. Om kwart over 10 de lucht in gegaan om eerst naar Sedona te vliegen. Onderweg over het hooggebergte noord van Phoenix was het erg turbulent. Het is hier al een paar dagen erg koud en er waait een harde wind. En ook vandaag was de wind weer enorm op hoogte. Maarliefst een bovenwind uit noord-oost van bijna 40 knopen. Was echt werken voor de Archer om er tegen in te komen. Groundspeeds van 80knopen met een true airspeed van 118. Schoot niet echt op. Ook de turbulentie was niet te harden. Wel grappig, want volgens mij hadden we af en toe wat golf (mountain waves). We vlogen in de leizijde van een bergrug die ongeveer 10 mijl oost lag, en een aardig stukje hoger. Af en toe kon ik gewoon 200RPM minder vermogen selecteren om op dezelfde snelheid en hoogte te blijven. Stukje later moest ik juist weer volgas geven om op hoogte te blijven, terwijl de snelheid terugzakte naar 100 knopen.
Hoe dichterbij we bij Sedona kwamen hoe mooier het werd. Prachtige rode rotsen! Het vliegveld van Sedona ligt midden bovenop een heuvel. Erg gaaf om daar te landen! Het vliegveld zelf ligt op ongeveer 4800ft boven zeeniveau. Dit levert een stuk langere takeoff distance op. Ook is het de regel normaal gesproken om je mixture full-rich te hebben voor de landing. Echter als je hier full-rich wil opstijgen hou je totaal geen vermogen meer over omdat je mengsel veel te rijk is. Hoe hoger je gaat, hoe dunner de lucht. Als je niets aan je mengsel doet blijft je hoeveelheid brandstof gelijk, maar de lucht dunner, dus je mengsel rijker. Een optimaal mengsel is ongeveer 15 delen lucht op 1 deel brandstof.

Foto niet van mij. Sedona met het vliegveld op de heuvel.

Na een korte full stop taxiback vlogen we verder naar Kingman via Prescott. Om bij Prescott te kunnen komen moesten we wel eerst een berg over die zo'n 8000ft hoog was. Om er veilig overheen te gaan hebben we dan minstens 9500ft nodig. Aangezien we naar het westen vliegen geldt de regel dat je even flightlevels/hoogten vliegt. In dit geval was de eerst bruikbare hoogte dus 10500ft. De Archer had er de laatste 2000ft echt moeite mee om zo hoog te klimmen. We hadden geluk dat de temperaturen erg laag lagen; -20 graden op 10500ft (gelukkig hebben we verwarming, maar helaas geen airco voor de zomerse temperaturen). Dat verbeterd de performance van de Archer een stuk meer. In de zomer met 45 graden op de grond zouden dit soort hoogten redelijk onhaalbaar zijn. Het was vanaf Sedona ongeveer 15 mijl tot die berg, maar door de lagere rate of climb en de nu rugwind van 40 knopen konden we de berg net met 1000ft speling overvliegen.
Nog weer een minuut of 40 cruisen op 10500ft en we waren bij Kingman aangekomen. Geland daar en op zoek gegaan naar de FBO (fixed base operator). M'n instructeur was hier ook nog nooit geweest voor een fullstop. Na een aantal minuten rondgetaxied te hebben tussen de opgeslagen 727's en talloze ExpressJets vonden we een heel klein bordje waarop stond "FBO is AirZona --------->". Goed... De Archer geparkeerd. En toen naar binnen gelopen. Het leek allemaal wel erg verlaten. Zo verlaten dat er een andere kist stond geparkeerd met zo'n grote tumbleweed eronder.

Tumbleweed. Zo'n ding dus.

Wel grappig, want ik ben die dingen inderdaad op de weg ook al meerdere keren tegengekomen.
Na even gauw wat gedronken te hebben en nadat we de wc eend hadden gevoerd gingen we weer terug richting Falcon Field. Nog weer anderhalf uur te gaan. Deze tijd hebben we gebruikt om wat moppen te vertellen :)... M'n vermoeden van de golf (mountain waves) werd bevestigd toen we 's middags prachtige Lenticularis wolken zagen staan boven de hoogste berg van Arizona bij Flagstaff. Het waren er zelfs 3 boven elkaar. Schitterend gezicht, zelfs van 70nm afstand.
Vlak voor Falcon kregen we toch een opsodemieter van een turbulentiestoot. Zo hard dat we beiden met onze hoofden gigantisch hard tegen het dak aan knalden. Sjonge dat deed pijn. We hadden onze riemen gewoon normaal vast, maar dat is dus langer niet strak genoeg. Heb daarna nog zeker 2 uur koppijn gehad!

Na 374nm (bijna 700km) en 3,9 uur vliegen waren we weer terug op Falcon. Was een mooie trip. Morgen nog anderhalf uur dual diversion training. Zaterdag en zondag nog 2 solo's (waaronder de offciele 300 mijls) en dan de 70 uurs eindcheck op maandag (zoals het nu lijkt)!

Groeten!