Sedona en Kingman

Vandaag stonden er 2 missies op de planning, een dual van 1,5 uur en een dual van 2,5 uur. Wat krijg je als je die samenvoegt? 4 uur vliegplezier! Dit was het plan:

Sedona rechtsboven, Kingman linksboven.

Om half 10 was het tijd voor de briefing. Om kwart over 10 de lucht in gegaan om eerst naar Sedona te vliegen. Onderweg over het hooggebergte noord van Phoenix was het erg turbulent. Het is hier al een paar dagen erg koud en er waait een harde wind. En ook vandaag was de wind weer enorm op hoogte. Maarliefst een bovenwind uit noord-oost van bijna 40 knopen. Was echt werken voor de Archer om er tegen in te komen. Groundspeeds van 80knopen met een true airspeed van 118. Schoot niet echt op. Ook de turbulentie was niet te harden. Wel grappig, want volgens mij hadden we af en toe wat golf (mountain waves). We vlogen in de leizijde van een bergrug die ongeveer 10 mijl oost lag, en een aardig stukje hoger. Af en toe kon ik gewoon 200RPM minder vermogen selecteren om op dezelfde snelheid en hoogte te blijven. Stukje later moest ik juist weer volgas geven om op hoogte te blijven, terwijl de snelheid terugzakte naar 100 knopen.
Hoe dichterbij we bij Sedona kwamen hoe mooier het werd. Prachtige rode rotsen! Het vliegveld van Sedona ligt midden bovenop een heuvel. Erg gaaf om daar te landen! Het vliegveld zelf ligt op ongeveer 4800ft boven zeeniveau. Dit levert een stuk langere takeoff distance op. Ook is het de regel normaal gesproken om je mixture full-rich te hebben voor de landing. Echter als je hier full-rich wil opstijgen hou je totaal geen vermogen meer over omdat je mengsel veel te rijk is. Hoe hoger je gaat, hoe dunner de lucht. Als je niets aan je mengsel doet blijft je hoeveelheid brandstof gelijk, maar de lucht dunner, dus je mengsel rijker. Een optimaal mengsel is ongeveer 15 delen lucht op 1 deel brandstof.

Foto niet van mij. Sedona met het vliegveld op de heuvel.

Na een korte full stop taxiback vlogen we verder naar Kingman via Prescott. Om bij Prescott te kunnen komen moesten we wel eerst een berg over die zo'n 8000ft hoog was. Om er veilig overheen te gaan hebben we dan minstens 9500ft nodig. Aangezien we naar het westen vliegen geldt de regel dat je even flightlevels/hoogten vliegt. In dit geval was de eerst bruikbare hoogte dus 10500ft. De Archer had er de laatste 2000ft echt moeite mee om zo hoog te klimmen. We hadden geluk dat de temperaturen erg laag lagen; -20 graden op 10500ft (gelukkig hebben we verwarming, maar helaas geen airco voor de zomerse temperaturen). Dat verbeterd de performance van de Archer een stuk meer. In de zomer met 45 graden op de grond zouden dit soort hoogten redelijk onhaalbaar zijn. Het was vanaf Sedona ongeveer 15 mijl tot die berg, maar door de lagere rate of climb en de nu rugwind van 40 knopen konden we de berg net met 1000ft speling overvliegen.
Nog weer een minuut of 40 cruisen op 10500ft en we waren bij Kingman aangekomen. Geland daar en op zoek gegaan naar de FBO (fixed base operator). M'n instructeur was hier ook nog nooit geweest voor een fullstop. Na een aantal minuten rondgetaxied te hebben tussen de opgeslagen 727's en talloze ExpressJets vonden we een heel klein bordje waarop stond "FBO is AirZona --------->". Goed... De Archer geparkeerd. En toen naar binnen gelopen. Het leek allemaal wel erg verlaten. Zo verlaten dat er een andere kist stond geparkeerd met zo'n grote tumbleweed eronder.

Tumbleweed. Zo'n ding dus.

Wel grappig, want ik ben die dingen inderdaad op de weg ook al meerdere keren tegengekomen.
Na even gauw wat gedronken te hebben en nadat we de wc eend hadden gevoerd gingen we weer terug richting Falcon Field. Nog weer anderhalf uur te gaan. Deze tijd hebben we gebruikt om wat moppen te vertellen :)... M'n vermoeden van de golf (mountain waves) werd bevestigd toen we 's middags prachtige Lenticularis wolken zagen staan boven de hoogste berg van Arizona bij Flagstaff. Het waren er zelfs 3 boven elkaar. Schitterend gezicht, zelfs van 70nm afstand.
Vlak voor Falcon kregen we toch een opsodemieter van een turbulentiestoot. Zo hard dat we beiden met onze hoofden gigantisch hard tegen het dak aan knalden. Sjonge dat deed pijn. We hadden onze riemen gewoon normaal vast, maar dat is dus langer niet strak genoeg. Heb daarna nog zeker 2 uur koppijn gehad!

Na 374nm (bijna 700km) en 3,9 uur vliegen waren we weer terug op Falcon. Was een mooie trip. Morgen nog anderhalf uur dual diversion training. Zaterdag en zondag nog 2 solo's (waaronder de offciele 300 mijls) en dan de 70 uurs eindcheck op maandag (zoals het nu lijkt)!

Groeten!